Middelste gedeelte van de reis door NZ

Mogguh,

Zijn we weer voor het 2e verslag van het prachtige NZ.
We hebben wederom niet stilgezeten en dus weer mooie, grappige en onvergetelijke dingen beleefd.

Dag 12, Arthur's Pass
Na Frans Jozef te hebben verlaten reden we vanaf de westkust voor een paar uurtjes naar het binnenland van het Zuidereiland. Rond 6 uur kwamen we aan in dit hele kleine dorpje wat 3 huizen, 2 auto's en 1 parkiet had. Omdat de supermarkt, die ook gelijk een garage, café en massagesalon (zonder happy ending) leek, al om 5 uur gesloten was moesten we dus een bord aardappelpuree voor 28 dollar en een pizza (wat meer op een stapel crackers leek) van 32 dollar bestellen in het plaatselijke restaurant. Doe mij dan maar mijn zelfgebakken aardappeltjes. Maarja, het was dat of 26 muesli repen weg eten. Na ons hostel te hebben gevonden sloten we de avond braaf af met een potje rummikub.

Dag 13, Arthur's Pass
Onze spullen weer gepakt en door naar het I-center om te kijken wat voor tracks er in de buurt te lopen zijn. Nadat de man achter de balie ons over de normale tracks had verteld viel ons oog op een track naar 1900 meter. Voor de track moest je wel topfit zijn, klimervaring hebben en goede spullen bij de hand hebben. Als je onze bergschoenen als goede spullen rekent en de uren die we in het fort van die Kievit hebben geklommen als klimervaring rekent voldeden we dus wel aan deze eisen dus besloten we deze uitdagende track te gaan lopen. Dat je fit moest zijn was niet gelogen. We hebben namelijk voor 1,5 uur met klimmen en klauteren aan wat stenen en bomen onszelf maar boven moeten werken. Op zo'n 1300 meter kwamen we boven de boomgrens uit en zagen we de eerste verschijnselen van de sneeuw die bovenaan aan track zou liggen. Na een tocht van nog een uur waarbij ik vooral bezig was om sneeuwballen te gooien op de Chinezen die tientallen meters achter ons liepen en Lor als "Bambi on ice" naar boven probeerde te klimmen bereikten we bijna de top van de berg. De sneeuw stond inmiddels tot onze knieën maar qua veiligheid was het al niet geheel verstandig zo hoog te klimmen dus na het schieten van wat plaatjes besloten we weer glijdend en klimmend naar Hanna te gaan. Hierna zijn we doorgereden naar Hanmer Springs wat weer meer naar het oosten ligt.

Dag 14, Hanmer Springs & Kaikoura
Omdat Hanmer Springs dichtbij Kaikoura ligt (dat bekend staat om zijn Whale Watching) besloot ik alleen 's ochtends naar Kaikoura om inderdaad een walvistour te gaan doen. Nadat we met een boot vol Chinezen de zee op gingen ging de kapitein met zijn walvis afluister apparatuur luisteren waar hij walvissen hoorde zwemmen. De walvissen blijven namelijk zo'n 45 minuten onder water waarna ze voor 5 minuten aan het wateroppervlakte komen liggen om even van de zon te genieten. Door de wind op zee raken ze snel verkouden waardoor ze af en toe moeten niezen en dit veroorzaakt die spuit water die uit dat neusgat komt. Hierbij dus even een gratis lesje biologie van Vic !! Dankzij de Chinezen heb ik deze 2 uur niet vaak tot 10 in mijn hoofd moeten tellen gelukkig (#sarcasme). Ze vonden het namelijk nodig om bij elke zeemeeuw of zeehond gillend over de boot te rennen alsof ze net een walvis een salto met schroef zagen doen. Uiteindelijk heb ik op deze tour 3 walvissen kunnen zien (normaal zien ze er 1 per tour). Schitterende ervaring maar meer dan zijn rugvin en zijn staart zie je ook niet. Na de tour reed ik weer terug naar Hanmer Springs waar we de hotpools in doken. Je mocht in deze hotpools alleen niet springen, met je hoofd onder water en spetteren. Probeer je dan maar te amuseren als je met 2 gasten bent die de light versie van ADHD hebben. Na 1,5 uur hielden we het dan ook gezien en gingen we terug naar ons hostel. Voor de dag erna stond de tocht naar de Pancake Rocks (westkust) op het programma.

Dag 15, Pancake Rocks & Nelson
Na een tocht van zo'n 4 uur kwamen we aan bij Pancake Rocks. Dit zijn allemaal rotsen die als het ware als pannenkoeken zijn opgestapeld. Knap staaltje creativiteit dus van moeder natuur. Na een uurtje hadden we hier alles wel gezien dus besloten we alvast door te rijden naar Golden Bay. Omdat deze tocht 3 uur duurde hebben we deze dag bijna alleen maar in de auto gezeten. Je moet wat om zoveel mogelijk van NZ te zien. Gelukkig komen we door middel van meezingers en holly beats deze ritten gemakkelijk door. Onderweg besloten we naar Nelson (grotere stad dan Golden Bay) te gaan omdat het zaterdag was en er misschien wel wat locals de barretjes indoken voor een biertje of wijntje. Dit leek ons ook wel een goed idee na honderden kilometers die we die dag hadden afgelegd. Laten we het erop houden dat het een hele goede avond was.

Dag 16, Golden Bay
Enigszins verwoest verplaatsten we ons richting Golden Bay. Nadat we waren aangekomen bij ons hostel sprongen we op de mountainbikes om richting de kust te rijden. Na een uurtje fietsen en het strand te hebben gezien gingen we terug naar het hostel om de rest van de dag te chillen en even bij te komen. De dag erna stond de tocht door het Abel Tasman National Park op het programma.

Dag 17, Abel Tasman National Park
Opzoek naar een I-center om onze tocht naar het Abel Tasman te boeken. De normale Tour duurt 6 dagen en dan loop je door het gehele park en kan je gebruik maken van de 5 hutten die als slaapplaats dienen. Voor deze sierpaardjes was 1 nacht genoeg dus we konden op weg naar de watertaxi die ons in het park ging droppen zodat we vanaf daar terug naar de auto konden lopen. Omdat we deze enige op de speedboot waren nam de chauffie ons mee naar wat gave plekken en mochten we zelf ook even varen. We werden uiteindelijk op een strand gedropt dat mij deed denken aan mijn dagen in Thailand. Jammergenoeg was het zo'n 15/20 graden kouder. Na een tocht van 2 uur kwamen we bij de hut aan die aan een mooi strand was gelegen. Deze hut had alleen 2 kamers met wat matrassen. Nadat we ons hadden geïnstalleerd op het strand en van een biertje zaten te genieten kwam de ranger even met ons babbelen. Al gauw bood hij ons een warme douche aan in ruil voor een biertje. Dat konden we niet afslaan dus de warme douche was alvast geregeld. Na wat slap geouwehoer en wat grapjes konden we ook een warme maaltijd krijgen in ruil voor een tweede biertje. Ook die deal besloten we dan ook gauw te nemen. Toch lekkerder dan ons pizzabrood die we eigenlijk als avondeten hadden meegenomen. Terwijl de anderen in de hut (waarvan de meeste de gehele track van 6 dagen liepen) hun soep stonden op te warmen zaten wij bij de ranger in zijn verwarmde hutje aan een bord zelfgemaakte patat. De naam "Backpacken met een goud randje" deed zijn naam weer eer aan. De rest van de avond hebben we 4/5 uur rond ons eigen vuur gehangen omdat we toch wel het Robinson gevoel kregen van de hele omgeving. Nadat het vuur vanaf de Euromast ook ongeveer te zien was besloten we maar eens richting de hut te gaan. Hier bleek iedereen al om 8 uur te zijn gaan slapen. Aangezien wij nog stonden te stuiteren van ons eigen vreugdevuur hebben we dus lekker een uurtje voor ons uit kunnen kijken totdat wij ook moe werden. Toen we op dit punt kwamen doken we onze slaapzak in om ons bij de anderen te voegen.

Dag 18, Abel Tasman National Park
Na een prima nachtrust pakten we de spullen in en kon de tocht terug naar de auto beginnen. Wat de vrouw in het het I-center had verteld bleek dus even niet waar te zijn. Ipv 6 uur teruglopen naar de auto bleek de tocht 8 uur te duren. Gelukkig waren we er aan het einde zo klaar mee dat we deze tocht van 24,2 km in zo'n 5,5 uur hadden afgelegd. Als de wiedeweerga naar ons hostel in Nelson want elk spiertje in onze benen was toe aan rust. De rest van deze avond hebben we rustig doorgebracht in het hostel.

Dag 19, Nelson
Het weer was de laatste dagen prima. Veel blauwe lucht en zon en af en toe wat bewolking. In ieder geval geen regen. Behalve deze ochtend. Het regende namelijk weer pijpenstelen. Gelukkig hadden we op het weerbericht al gezien dat het einde van de middag zou opklaren en rond 2/3 uur was de lucht dan ook straalblauw en stond dat gele ding weer lekker te loeien. Mij leek het heel gaaf om nog eens naar een shooting range te gaan dus na wat belletjes met de shooting range in de buurt waren we welkom om te komen schieten. Na een uur te hebben geschoten met 3 verschillende snipers op doelwitten van 30 meter, 430 meter en zelfs 750 meter en 2 rondes kleiduiven schieten met een Shotgun te hebben gehad gingen we voldaan en vol adrenaline weer terug naar ons hostel. Na een Duitser en 2 Canadezen Rummikub les te hebben gegeven (Vic 3x gewonnen, Lor 2x) gingen we waterpas op ons matras. Morgen zouden we namelijk met de Ferry richting het Noordereiland gaan waar onze laatste 2 weken van NZ gingen beginnen.

Dag 20, Picton & Wellington
Nadat we een uurtje naar Picton waren gereden waren we ruim op tijd voor onze Ferry van 2 uur. Hierdoor hebben we nog heerlijk in het zonnetje op het terras kunnen zitten. De tocht duurde zo'n 3 uur dus aan het einde van de middag kwamen we aan in ons hostel in Wellington waarna we de rest van de avond een filmpje hebben zitten kijken.

Dag 21, Wellington
Vandaag stond er voor de avond de rugby wedstrijd van de Hurricanes op de planning. Overdag was het tijd voor een knipbeurt bij de plaatselijke Barber en een bezoekje aan de Dutch Shop. In deze Dutch Shop keken we onze ogen uit. Van stroopwafels tot Wilhelmina pepermunt en van vruchtenhagel tot kroketten. Als lag er. Totdat ons oog op het Nederlandse schepsnoep viel. Wij wisten niet dat we zo blij konden worden van apenkoppen en tumtum. Hierom hebben we dan ook beide voor 10 minuten onze snoepzak stonden te vullen. Bij de kassa bleken we alleen iets te blij te zijn geweest want we hadden bijna 2 kg schepsnoep voor 32 dollar (+/- 20 euro). Maarja, we zullen maar 1 keer Nederlandse snoep tegenkomen. Na de stroopwafels en de karren snoep in de auto te hebben gelegd gingen we de auto bij het hostel afzetten om ons klaar te gaan maken voor de rugby wedstrijd. Nadat de haartjes weer strak in de lak zaten en de plaatselijke spareribs weer waren genuttigd verplaatsten we ons naar de stamkroeg waar de meeste Hurricanes supporters zich verzamelden. Dit deed ons weer denken aan de koude rakker die voor een wedstrijd van Feyenoord werden genuttigd waardoor we met veel enthousiasme op weg naar het stadion gingen. De wedstrijd was uiteindelijk super gaaf en werd in de dying seconds beslist in het voordeel van de Hurricanes. Hierna verplaatsten we ons naar het nachtleven van Wellington om de avond in stijl af te sluiten. De volgende dag zouden we namelijk naar familie gaan in Upper Hutt wat zo'n 30 minuten rijden boven Wellington ligt.

Dag 22, Upper Hutt
Met de slaap nog enigszins in onze ogen gingen we naar Upper Hutt. Bij aankomst werden we gelijk al verrast met versgemaakte pannenkoeken. Na deze genuttigd de hebben gingen we met Rita (Twaalfhoven wonend in NZ) en haar man Martin naar de plaatselijke brouwerij om wat verschillende biertjes te proeven en met de auto een rondje te rijden door Upper Hutt. Deze leuke dag werd afgesloten bij een restaurant in Upper Hutt waar we heerlijk van een biertje en wat vlees hebben kunnen genieten. De nacht hebben er door kunnen brengen bij Rita thuis.

Dag 23, Upper Hutt
Na een goede nachtrust gingen we vandaag naar een verjaardag van een andere Twaalfhoven. In NZ zijn momenteel nog 3 Twaalfhoven's maar omdat het hier om 3 vrouwen gaat zal de naam zich hier niet door zetten. Prima concept van een verjaardag hebben ze hier. Heel de keukentafel volzetten met eten als saucijzenbroodjes, pizza, chips, toastjes enz. Heel de familie lekker eten en als alles op is (zo'n 1,5/2 uur later) gaat iedereen weer tevreden naar huis. Uiteindelijk dus een gezellige verjaardag en leuk om de rest van de familie te ontmoeten. 's Middags zijn we met Rita door de buurt gereden naar een aantal locaties waar ze de films Lord of the Rings hebben opgenomen (oa Rivendel). 's Avonds was er heerlijk voor ons gekookt en werd er nog even gezellig gekletst en wat vakantiefoto's doorgenomen. Hierna gingen we richting bed omdat we morgen richting Tongariro zouden rijden.

Dag 24, Taupo
Na het ontbijt te hebben genuttigd en een extra tas met lekker eten mee te hebben gekregen gingen we na 2 super gezellige dagen Rita en Martin verlaten. We kunnen wel stellen dat we deze 2 dagen erg zijn verwend en dat het vanaf onze kant heel leuk was om kennis te maken !! Dus als jullie het lezen Rita en Martin, nogmaals ontzettend bedankt. Door naar ons plan voor deze dag. We wilden naar Tongariro rijden om hier de Alpine Crossing te doen. Deze 7 uur durende tocht zou ons over de bergen leiden die oa werden gebruikt als Mount Doom in de Lord of the Rings films. Omdat de rit hiernaartoe 4 uur duurde en we pas om 1 uur aan zouden komen zou dit niet haalbaar zijn om de crossing nog te doen. Hierom besloten we door te rijden richting Taupo. In Taupo hebben we de Craters of the Moon (actieve kraters), de Huka Falls en de natuurlijke hotpools bezocht. Nadat we in ons hostel nog wat hadden gedronken gingen we richting bed.

Dag 25, Hawk's Bay
Vandaag hadden we een wijnproeverij op de planning die Lorenzo via een wijnimporteur uit NL had geregeld. Het ging hierbij om het wijnhuis Esk Valley waarmee wij beiden nog hebben gewerkt in Wijnhandel van Vianen. Na een kleine 2 uur rijden kwamen we aan bij het wijnhuis. Na een tour door de wijngaarden en de wijnschuur was het tijd om te gaan proeven. We hebben uiteindelijk de rosé en de pinot gris mogen proeven die pas een dag in het vat zaten en die vanaf september zullen worden uitgebracht. Hierna hebben we nog vele speciale wijnen als eerste mogen proeven maar bij de 2e wijn was ik als o-zo-grote wijnkenner al los. Uiteindelijk wel een hele gave tour gehad waarna we weer voldaan richting ons fornuis in het hostel gingen om een lekker maaltijd te maken en een filmpje te kijken. Niet te slapen want morgen stond wel de Tongariro Alpine Crossing op de planning.

Dag 26, Tongariro Alpine Crossing
Even snel 2/3 uur rijden naar de Tongariro voordat we onze track konden beginnen. Wat we al dachten bleken werkelijkheid te zijn, de track was namelijk daadwerkelijk een crossing dat dus betekende dat we de berg zouden oversteken en aan de andere kant weer zouden uitkomen. Omdat er meerdere mensen waren die deze track gingen lopen dachten we dat het allemaal wel goed zou komen wanneer we aan de andere kant van de berg zouden aankomen en dus hadden we zoiets van we zien het dan wel. Voordat we begonnen aan de track bleek dat we net niet aan het officiële eisenpakket voldeden die je bij de track goed kon gebruiken. We waren namelijk niet in het bezit van een medic-kit, regenkleding, handschoenen, zonnebril, zonnebrand, lawinepieper en speciale sneeuwkleding. In onze spijkerbroek, op onze bergschoenen en met wat eten en drinken gingen we aan de 7 uur en 19,4 km durende track beginnen. Om het even samen te vatten: 1 van de gaafste dingen die we ooit hebben gelopen en gezien, zo'n 3 uur in de diepe sneeuw gelopen en dan op 1900 meter op de stenen lopen omdat we op een nog actieve vulkaan stonden en de meest prachtige plaatjes kunnen schieten van de natuur in NZ. Bij aankomst aan de andere kant van de berg bleken we inderdaad en probleem te hebben maar na wat liftpartijen kwamen we toch veilig en compleet gesloopt aan bij onze auto. We hadden de gehele track namelijk even in iets meer dan 4 uurtjes gelopen. Na het eten gingen we dan ook niet te laat naar bed omdat we de dag erna onze trip zouden vervolgen richting Hobbiton (The Shire van Lord of the Rings)

Het is me wederom niet gelukt om het kort te houden maar dat komt ook omdat we hier zoveel beleven en doen. De laatste 10 dagen hier in NZ zijn ingegaan maar gelukkig staan er nog genoeg mooie ervaringen op de planning zoals Hobbiton, raften, mountainbiken door de bossen enz.

Volgende week zal ik mijn laatste verslag over NZ plaatsen waarna ik op weg ga naar de Oostkust van Australië !!

Gegroet vrienden en familie
Vic